De zevenkoppige draak van ongelijkheid: Heldinnen en hindernissen in de queeste naar inclusiviteit
Prof. dr. Marieke van den BrinkInleiding
De Amerikaanse Jen Anderson Shattuck plaatste vorig jaar een foto van haar driejarige zoontje Roo op Facebook. Daarop is hij te zien in een t-shirt, op gympjes, en met een paarse tutu vol glimmers en glitters die rond zijn beentjes zwiert. Een vrolijk plaatje, maar het verhaal dat ze erbij schrijft is minder plezierig. Want op weg naar het park werden moeder en zoon aangesproken door een hen onbekende man. Hij zei tegen Roo: ‘Zij mag jou dit niet aandoen. Jij bent een jongen. Ze is een slechte moeder. Dit is kindermishandeling.’
Hij maakte foto’s van de twee en verklaarde: ‘Straks weet iedereen ervan. Je zult het wel merken.’ Jen Anderson Shattuck liet zich niet intimideren, maar ging in de aanval. Ze publiceerde haar ervaringen op Facebook, en eindigde haar post met de woorden: The world will not change who we are - we will change the world. Haar post kreeg tienduizenden likes, en de dagen daarop deelden allerlei mannen foto’s met de hashtag #TutusForRoo waarop ze zelf een tutu droegen.